تعرض به حقوق عشایر بنام حفاظت از محیط زیست !! / دریاچه گهر را بهانه اختلاف نکنید
این ایام و با شروع فصل گردشگری و عزیمت گردشگران به دریاچه گهر باز هم عده ای به اصطلاح فعال محیط زیستی یاد حفاظت از اشترانکوه افتاده با انتشار کلیپ هایی نه از سر دلسوزی برای دورود و الیگودرز و محیط زیست و….بلکه بیشتر با هدف دیده شدن که متاسفانه برخی از این دیده شدن ها و سخنانی که مطرح می شود ،زیر سایه فضای لجام گسیخته مجازی منتج به ایجاد اختلاف بین مردمان دو شهر الیگودرز و دورود می شود .
اگر چه بسیاری از فعالان عزیز محیط زیست شهرستان دورود سالهاست صادقانه و با ارائه ادله منطقی از مباحث زیست محیطی دفاع نموده و در مبحث دریاچه گهر نیز همواره نه تنها از مسیر الیگودرز بلکه تردد گردشگران از سمت دورود را نیز مورد نقد قرار داده اند ، اما وقتی عده ای در لوای حفاظت از محیط زیست مالکیت ها و مرز بندی های نادرست مطرح می کنند ، دم خروس منفعت طلبی و کسب درآمد از پشت قسم حفاظت محیط زیست نمایان خواهد شد.
در کلیپ اخیر یکی از فعالان زیست محیطی دورود بدون توجه به سخنان منطقی فرماندار ویژه الیگودرز در دفاع از حقوق شهرستان به نقد غیر منصفانه گفته های مهدی اداوی پرداخته و در سخنانی هدف دار ایجاد راه برای ۶۰ روستا را مهم تر از جاده کشی برای گهر دانسته است. !
این دوست فعال محیط زیستی در سخنانی عجیب جاده دسترسی عشایر در مورزرین و تاپله را در حوزه استحفاظی دورود خطاب نموده !! و پس از آن سخنان فرماندار ویژه الیگودرز که بر لزوم حفظ تنها مسیر دسترسی ۴۵۰ خانوار عشایر ساکن در منطقه تاکید نموده را دست اندازی به حوزه استحفاظی دیگر شهرها خطاب می کند که این رفتار گذشته از اینکه نشانه عدم اطلاع از وضعیت جغرافیایی شهرستان‌های الیگودرز و دورود می باشد نوعی بی صداقتی و روایت یک خبر غیر واقعی با هدف تحت تاثیر قرار دادن و همراه نمودن افکار عمومی می باشد و……
اما دوست عزیز ای کاش قبل از انتشار کلیپ کمی تحقیق می نمودی تا متوجه شوید منطقه مورزرین و تاپله و جاده ای که به اذعان خویش آن را غیر قانونی و مخرب عنوان کرده اید !، جز لاینفک شهرستان الیگودرز می باشد .
اما شما بدرستی و البته با هر نیتی عدم وجود راه ارتباطی ۶۰ روستای شهرستان الیگودرز را مطرح نموده اید ، که یکی از راه‌های مورد مطالبه شما همین مسیر دسترسی عشایر می باشد که بواسطه بی مهری ها و دلسوزی های دروغین برای محیط زیست سالهاست که از حقوق حقه خویش محروم شده اند ، کما اینکه وقتی وسعت بخش ذلقی الیگودرز به اندازه شهرستان دورود و وسعت بخش ززو ماهرو به اندازه شهرستان بروجرد می باشد و متاسفانه اعتبارات بر اساس جمعیت و نه به معیار وسعت تقسیم می شود و نگاه‌های بدور از عدالت در استان حاکم می شود عدم وجود راه ارتباطی برای ساکنان ۶۰ روستا در شهرستان الیگودرز اگر چه درد آور، اما غیر طبیعی نیست .
این روزها عده ای در مقام بلاگر با انتشار فیلم و کلیپ چنان بحث مالکیت دریاچه گهر را مطرح می کنند که گویی قرار است این ظرفیت گردشگری از جا کنده شده و به جایی دیگر منتقل شود !!
همان‌ها که روزگاری در پی الحاق آبشار بیشه به خرم آباد و آبشار شوی به دزفول سکوت نمودند تا نام پایتخت طبیعت ایران !!رنگ ببازد ، امروز برای اتفاقی که رخ نداده خونشان به جوش آمده است! این در حالیست که دریاچه گهر بعنوان یک ظرفیت کم نظیر گردشگری باید در جهت رونق و توسعه گردشگری استان لرستان تاثیر گذار باشد و قطعا انتخاب مسیر دسترسی به عهده گردشگر می باشد که هیچ مقامی توان اجبار او را ندارد .
قطعا ما هم همچون شما تمایل نداریم دریاچه گهر دستخوش تغییر ناشی از حضور گردشگرانی شود که به همراه خود نابودی و نیستی به ارمغان می آورند، اما بیاییم ضمن پرهیز از برخوردهای یک بام و دو هوای زیست محیطی ناشی از سود جویی به گونه ای رفتار و عمل کنیم که عده ای را از حق و حقوق خود محروم ننموده و موجبات ایجاد اختلاف بین مردم فرهنگ مدار دورود و الیگودرز که سالهاست با هم مودت فرهنگی و آیینی دارند، نشویم.
یک کلام و ختم کلام ؛
۴۵۰ خانوار عشایری بر اساس آمار دقیق امور عشایر بعنوان متولی این قشر مظلوم که نیمی از سال در مسیر مور خشک ،مورزرین،تاپله ،گچه وگلک وخلیل خان در حوزه استحفاظی شهرستان الیگودرز ساکن می باشند چندین دهه قبل از عوامل حفاظت از اشترانکوه در این منطقه ساکن شده اند و بهترین حافظان محیط زیست بوده و هستند ، پس بیاییم به حضور بی زیان و پر منفعت آنها احترام گذاشته و ایشان را از کمترین حقوق خود که همانا جاده دسترسی می باشد محروم نکنیم.
ارسال دیدگاه