پنج‌شنبه‌ها با شهدا

شهید مجتبی آدینه‌وند؛ بسیجی اهل قلمی که از جبهه علم تا میدان شهادت پرواز کرد

شهید مجتبی آدینه‌وند، فرزند دیار غیرت و ایمان، کوهدشت، از کودکی با قرآن و مسجد مأنوس بود و در جوانی با اخلاص و عشق به امام و انقلاب، راه جهاد را برگزید. او که هم در سنگر علم و دانشگاه و هم در میدان نبرد مجاهد بود، سرانجام در عملیات کربلای ۴، به آرزوی دیرینه‌اش یعنی وصال معبود رسید و به قافله عاشوراییان پیوست.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی تاف‌نیوز، شهید مجتبی آدینه‌وند در سال ۱۳۴۵ در خانواده‌ای مذهبی و مؤمن در شهر کوهدشت دیده به جهان گشود. او از همان کودکی با حضور در مسجد جامع شهر، شرکت در کلاس‌های قرآن و جلسات مذهبی، پیوندی عمیق با معارف اسلامی برقرار کرد و روحی متعهد و انقلابی در وجودش شکل گرفت.

در دوران تحصیل، با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی(ره)، نوجوانی خردسال بود اما با شجاعت در صف مبارزان علیه رژیم طاغوت قرار گرفت. پس از پیروزی انقلاب، در جلسات فرهنگی و دینی شهر فعالیت داشت و هم‌زمان با تأسیس بسیج دانش‌آموزی، از نخستین نیروهایی بود که لباس خاکی خدمت را بر تن کرد.

شهید آدینه‌وند از همان سال‌های آغازین جنگ تحمیلی با حضور در عملیات‌های طریق‌القدس، فتح بستان و بیت‌المقدس رشادت‌های بسیاری از خود نشان داد. او با وجود جراحت‌های مکرر، هیچ‌گاه میدان را خالی نکرد و بارها داوطلبانه عازم جبهه‌های نبرد شد.

در کنار مجاهدت‌های نظامی، در عرصه علم نیز می‌درخشید. پس از پایان دبیرستان، به حوزه علمیه اصفهان و سپس حوزه علمیه کوهدشت رفت و هم‌زمان در کنکور سراسری پذیرفته شد. ادامه تحصیل در رشته ادبیات فارسی در دانشگاه علامه طباطبایی تهران، او را به نمادی از پیوند «حوزه و دانشگاه» تبدیل کرد.

شهید آدینه‌وند نه تنها رزمنده‌ای شجاع، بلکه اهل قلم و اندیشه بود؛ آثار به‌جامانده از او نشان از عمق معرفت، تقوا و بینش الهی دارد. در آخرین نوشته‌هایش از شوق شهادت و وصال محبوب سخن گفته و آرزوی پرواز به ملکوت را بر زبان رانده بود.

سرانجام در چهارم دی‌ماه سال ۱۳۶۵، در عملیات کربلای ۴، در حالی که بیش از بیست سال از عمر پربارش نمی‌گذشت، جام شهادت نوشید و به قافله عاشوراییان پیوست.

وصیت‌نامه‌اش، که سرشار از عرفان، شجاعت و عشق به ولایت است، همچون چراغی فروزان برای جوانان این مرز و بوم می‌درخشد؛ آنجا که می‌گوید: «معشوق صلای وصال داده است، اگر عاشقید شرط عشق را به‌جا آورید…»