دوم- ‌ آیا معلوم شده است چرا تولید ناخالص داخلی در این دهه‌ها هرگز به میانگین رشد ۸‌درصد نرسیده است؟ اقتصاددانان و فعالان اقتصادی می‌گویند با توجه به نرخ رشد منفی سرمایه‌گذاری در این سال‌ها نمی‌شد انتظار داشت که اقتصاد ایران بتواند به رشدهای ۸‌درصد برسد. سوم- اما با این همه و با توجه به اینکه دستیابی به رشد ۸‌درصدی در همه دو دهه گذشته اتفاق نیفتاده باز هم در قانون برنامه تاکید شده است باید به این رشد برسیم. آیا در دو سال ۱۴۰۳ و ۱۴۰۴ به این عدد نزدیک شده‌ایم؟ آمارهای در دسترس نشان می‌دهد میانگین رشد در دو سال یادشده ۴‌درصد هم نیست. سازمان برنامه رشد سال آینده را ۳درصد پیش‌بینی کرده است. امسال نیز رشد تولید ناخالص داخلی همین رقم است. چهارم- به این ترتیب آیا باید دست از رسیدن به رشد ۸‌درصدی برداشت؟ واقعیت این است که مقام‌های ارشد کشور باور دارند می‌توان به این عدد رسید و باید مدیران اقتصادی دنبال این کار باشند. در این‌باره و نیز منابع مالی برای رشد، دو دیدگاه هست؛ یک دیدگاه این است که با منابع داخلی می‌توان به این میزان رشد دست یافت اما یک دیدگاه باور دارد که باید از سرمایه خارجی استفاده کرد. این دیدگاه می‌گوید بدون دسترسی به منابع خارجی نمی‌توان به رشد ۸‌درصدی رسید. پنجم- حالا چه باید کرد؟ راه درست و کارآمد این است که یک سازمان یا وزارتخانه مثلا سازمان برنامه‌وبودجه یا وزارت اقتصاد در یک پژوهش کارشناسانه دنبال این باشند که راه‌های جذب منابع داخلی و نیز منابع پنهان شده یا پیدا برای رسیدن به رشد ۸درصد تولید ناخالص داخلی را جست‌وجو کرده و به این نتیجه برسند که آیا این منابع در داخل وجود حقیقی دارند یا اینکه این منابع تکافو‌ی رشد ۸درصد ر‌ا نمی‌کنند.