«وعده پوچ»؛ مهمترین مشکل دوومیدانی‌کاران / مسئولان ورزشی مرد عمل باشند

مرتضی بیرانوند متولد آخرین روز از شهریورماه سال ۱۳۶۶ است که در روستای سراب پرده چاهی از توابع شهرستان خرم‌آباد متولد شده است. پسر دونده‌ای که سال‌هاست می‌دود و عنوان‌ها و افتخارات زیادی را به دست آورده است در این راستا پایگاه خبری تحلیلی تاف‌نیوز گفت‌و‌گویی را با این قهرمان ملی و بین‌المللی داشته است که در ادامه می‌خوانید.

 بیوگرافی خود را بگویید.

مرتضی بیرانوند متولد ۳۱ شهریورماه سال ۱۳۶۶ زاده روستای سراب پرده چاهی از توابع شهرستان خرم‌آباد هستم. در خانواده‌ای ۹ نفره متولد شدم. ما چهار برادر و سه خواهر بودیم و من هم فرزند چهارم خانواده بودم. پدرم کشاورز و مادرم خانه‌دار هستند و در بین اعضای خانواده فقط من به صورت حرفه‌ای ورزش را دنبال کردم. البته برادرانم هم گاهی به صورت تفریحی و برای سرگرمی ورزش می‌کنند.

تحصیلات مقطع متوسطه را در رشته علوم انسانی و تحصیلات دانشگاهی را در رشته تربیت بدنی ادامه دادم و در حال حاضر بیش از ۲۱ سال است که در رشته دوومیدانی در رشته دو فعالیت دارم.

چه شد که به دوومیدانی و رشته  دو وارد شدید؟

علاقه من به ورزش دوومیدانی به ویژه رشته دو از زمان مدرسه رفتنم و با شرکت در کلاس‌‎های آموزشی آموزشگاه‌های ورزشی آغاز شد. در مسابقات همگانی که در سطح شهر خرم‌آباد برگزار می‌شد شرکت می‌کردم و توانستم عناوین برتر و مدال‌هایی کسب کنم.

من با تشویق برادر بزرگترم  دو و میدانی را شروع کردم. قبل از آن ورزش خاصی را به صورت حرفه‌ای انجام نمی‌دادم و ورزش کردنم در حد بازی‌های فوتبال گل کوچک در محله با دوستانم بود.وقتی در سال سوم راهنمایی(کلاس نهم) بودم، برای اولین بار در مسابقه آموزش پرورش ناحیه ۲ خرم‌آباد شرکت کردم که در مسابقه دوی ۸۰۰ متر نفر سوم شدم. البته زمانم در آن مسابقه ۲.۲۸ دقیقه شد که زمان قابل قبولی برای مربیان نبود و به همین خاطر برای مسابقات محله بعد انتخاب نشدم.

از مدال‌هایی که در مسابقات مختلف کسب کرده‌اید، بگویید.

مدال‌های مختلفی در سطح استانی، ملی و آسیایی در رشته‌های مختلف کسب کرده‌ام که از جمله آنها می‎توانم به ۵۰۰۰ متر، ۱۰ هزار متر، دوهای صحرانوردی اشاره کنم. دو بار مدال سومی آسیایی رشته صحرانوردی و نایب قهرمانی آسیا  در رشته صحرانوردی را کسب کرده‌ام، مقام سوم نیمه ماراتن بین‌المللی، حضور چهار دوره در مسابقات ارتش‌های جهان در دو صحرانوردی و نیمه ماراتن را نیز در کارنامه دارم. در دوی ۵۰۰۰ هزار متر، رکورد ۱۴.۳۰ دقیقه و در دوی ۱۰۰۰۰ متر، رکورد ۳۰.۲۵ دقیقه و سابقه دو ماه اردو خارج از کشور(کنیا مهد دوره‌ای استقامت جهان) را با هزینه شخصی خودم را در کارنامه ورزشی‌ام دارم.

به یادماندنی ترین لحظات ورزش شما کدام لحظات بوده است؟

لحظات ماندگار در ورزش به ویژه رشته دومیدانی زیاد است خاطره‌ای که دارم مربوط به اولین مسابقه‌ای است که در پیست دوومیدانی خرم‌آباد برگزار شد و همان روز برای اولین بار در فاصله زمانی کمتر از یک ساعت در دو رشته شرکت کردم و همان لحظه به خودم قول دادم به اهدافم برسم و خدا را شکر می‎کنم که موفق شدم و به اهدافم نیز رسیدم.

چه سختی‌هایی در مسیر ورزش حرفه‌ای و قهرمانی داشته‌اید؟

در مسیری که طی کردم همواره مشکلات و سختی‎هایی مقابلم قدعلم کردند اما همیشه تلاشم این بود از پس آنها بربیایم و مشکلات را پشت سر بگذارم.

متاسفانه مسئولان ورزشی ما حرف زیاد می‌زنند، خوش‌زبان هم حرف می‌زنند اما در عمل خیلی ضعیف هستند شاید بتوانم بگویم در حد صفر هستند لذا تلاش من و سایر قهرمانان دوومیدانی این بوده که زیاد روی مسئولان ورزشی تکیه نکنیم توکل برخدا کنیم و همه همت خود را به کار بگیریم تا در این مسیر موفق شویم زیرا برایمان ثابت شده انتظار داشتن از مسئولان ورزشی یک انتظار بی‌جا است چون توانایی انجام هیچ کاری را ندارند اگر هم کاری انجام می‎دهند برای افرادی خاص و رشته‌هایی خاص است و دوومیدانی در این بین خیلی مظلوم واقع شده است.

در سال‌جاری ما شاهد بودیم مقام‌ها و مدال‌های زیادی توسط دوومیدانی‎کاران لرستانی در رشته‌های مختلف در سطح ملی کسب شد ولی کوچکترین حمایت و تشویقی را از جانب مسئولان ورزشی شاهد نبودیم.

ما سختی‌ها دوومیدانی را فقط خودمان به دوش می‌کشیم در سرما و گرما با امکاناتی در حد صفر تمرین می‎کنیم، مسافت‌ها را طی می‎کنیم، حتی اردوها را نیز بدون حکایت مسئولان ورزشی خودمان باید برگزار کنیم یا حضور پیدا کنیم یعنی از نظر مالی هیچ گونه حمایتی نمی‎شود.موفقیت دوومیدانی‎کاران به اسم لرستان است، افتخارش برای مدیران ورزشی اما قهرمان دوومیدانی‎کار ما هیچ حمایت مالی و معنوی نمی‎شود و این باعث می‌شود نسل نوجوان و جوان انگیزه‌ای برای ورود به این ورزش که در واقع مادر همه ورزش‌هاست نداشته باشد.

من به عنوان یک مربی دوومیدانی‎کار همواره سعی کرده‌ام به شاگردانم این نکته را متذکر شوم که انتظاری از مسئولان ورزشی نداشته باشند چون مسئول یک لحظه می‌آید، صحبتی می‌کند و همان لحظه تمام می‌شود.

 بزرگ‌ترین هدفی که در سال جاری دنبال می‌کنید، چیست؟

مهمترین هدفم برای امسال شرکت در مسابقات بین‌المللی بود که محقق نشد البته من تلاش خودم را کردم ولی تلاش یک ورزشکار تا جایی می‎تواند کارساز باشد نیاز است حمایت از سوی مسئولان ورزشی استان نیز از ورزشکار به عمل آید که در لرستان چنین نیست.

من با اختلاف خیلی کمی نفر اول سال ایران در رشته دو هستم اخیراً دو بار در لیگ دوومیدانی قهرمانی باشگاه‌های کشور در ماده ۱۰ هزار متر مسابقه دادم که به مدال طلای این مسابقات دست یافتم و با اختلاف خیلی کمی اول هستم و تلاشم این است امسال خودم را در سطح یک ایران حفظ کنم.

به نظر شما رشته دوومیدانی در چه زمینه‌هایی پیشرفت یا پسرفت داشته است؟

دوومیدانی اگر به شعارها و وعده‌های پوچ مسئولان ورزشی دلخوش باشد قطعا پسرفت خواهد داشت متأسفانه کمتر مسئول ورزشی است که وقتی حرفی می‌زند یا وعده‌ای به ورزشکاران می‌دهد به آن عمل کند این در حالی است که وعده‌ها و شعارهای پوچ دادن باعث می‌شود انگیزه نوجوانان و جوانان نسبت به ورزش پایین بیاید.

مشکل دیگری که دوومیدانی‌کاران با آن مواجه هستند این است که مسئولان ورزشی استان نسبت به همه رشته‌های ورزشی یک نگاه ندارند به بعضی ورزش‌ها و قهرمانان آن رشته‌ها توجه ویژه‌ای دارند و نسبت به برخی دیگر از رشته‌ها بی‌تفاوت هستند این در حالی است که ورزشکاری که در رشته‌ای موفق به کسب مدال طلا و مقام برتر برای استان می‌شود انتظار دارد از سوی مسئولان ورزشی استان مورد تجلیل قرار گیرد در صورتی که در رشته دوومیدانی در این زمینه خیلی ضعیف عمل شده است.

با توجه به اینکه نوجوان و جوان ما با تشویق و تبلیغات است که می‌تواند انگیزه نسبت به ورزش را پیدا کند لذا می‌طلبد مسئولان ورزشی استان نگاه ویژه‌تری به همه رشته‌های ورزشی به ویژه دوومیدانی داشته باشند.

سخن پایانی

در پایان جا دارد از خبرنگارانی که در انعکاس فعالیت‌های ورزش دوومیدانی همکاری لازم با هیئت دوومیدانی استان لرستان را دارند و حرف دل دونده‌های دوومیدانی را به گوش مسئولان ورزشی می‌رسانند تشکر کنم و امیدوارم قهرمانان دونده لرستان همواره بتوانند برای لرستان افتخارآفرین باشند.